Önce Halil Bilen olarak kendimi tanıtayım.
Bugün yaptığımız arı sütü üretiminde işletmede sadece ekibin bir elemanıyım.
Eskiden işletmeyi tek başıma sırtlardım. Her şey benden sorulurken…
Artık Patron Eşim Şükriye Bilen…
1968 yılında Bandırma’da doğmuşum.
Bandırma ve devamında İzmir’de devam eden eğitimimizi tamamlayıp, ilk görev yerim olan Malatya’ya doğru yola çıktığımda henüz 18 yaşımda bile değildim.
Türk Hava Kuvvetleri her gencin hayali iken bizler başarmıştık.
Çok güzel bir hayatımız oldu acısı tatlısıyla.
Ne dostlar edindik.
Gencecik girdik… Şimdilerde çocukları ekmek almaya göndermekte imtina edilen yaşta…
İlk maaşımı bile Kaza-i Rüşt kararı ile alabilmiştim.
1986-1990 yıllarında Malatya’da görev yaptıktan sonra, 1990 yılında tam 9 yıl sürecek İzmir serüvenine başladık.
1991 yılında diğer yarım olan Şükriye hanım ile evlilik ve 1992 yılında Egehan’ın aramıza katılışı ile ailemizi büyütmeye başladık.
Egehan, şimdilerde Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi 4. sınıf öğrencisi…
2000 yılında da Kardelen, milenyum kızı olarak aramıza katıldı.
Anadolu Lisesi öğrencisi şimdilik. Çok çalışması lazım çok.
İzmir yıllarında ve Eskişehir’e ilk geldiğim yıllarda balık avı maceralarım o kadar yoğundu ki, bugünlerde bu kadar önemsemeyeceğimi söyleseler; güler geçerdim.
Gerçi şimdi de sadece Turna balığı avına kaçışlarımız oluyor sezon dışında.
Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Kamu Yönetimi bölümünü hiç bütünlemeye bile kalmadan dereceyle bitirmeme, balığa gidememem kozu ile sebep olan eşime bu vesile ile bir kez daha teşekkür ediyorum.
“Eğer sınıfta kalırsan balığa gidemezsin…”
Direk geçer ve yine de balığa giderim…
1999 yılı geldi çattı ve Eskişehir’e yolculuk gözüktü.
Her yıl geleneksel olarak yapılan Anadolu Üniversitesi Mezuniyet günü için çağırılan 100 kişilik başarılı Açık Öğretim Fakültesi mezunu listesinde yer alarak aldığımız davete bile Eskişehir’de ikamet etmeme rağmen katılamama sebebim, yine deniz ve balık sevdası için İzmir’de bulunmamdı.
Ancak nereden bilirdim ki arılar diğer meraklarımızı söndürecek…
2006 yılında artık kendi arılarıma bakacaktım.
Emekliliğe de bir hazırlık olur düşüncesi ile.
Arıcılık ile ilgi nereden geliyor?
Çocukluğumdan beri arıların içindeyim.
Dayım arıcılık yaptığından, çocukluktan beri hep yanında.
Mesleğe atıldıktan sonra da izinlerde yaz tatillerinde yine arılar…
Kitaplarını, baş ucu kitabı yaptığımız Sn. Nizamettin Kayral’ın kitaplarında yer alan bir kaç satır der ki!
Tohum saç, bitmezse toprak utansın,
Hedefe varmayan mızrak utansın,
Hey gidi Küheylan, koşmana bak sen,
Çatlarsan, doğuran kısrak utansın,
Ustada kalırsa; bu yapı, öksüz,
Onu sürdürmeyen çırak utansın.
Tabi ki emeklilik…
2011 yılında emekli olduktan sonra arılarımızı da alarak Mustafakemalpaşa ilçesine yerleştik.
Arıları, dayımın kavaklık olan arazisine…
Önceleri kendi ihtiyaçlarımızı sağlayacak kadar ürettiğimiz arı sütü…
2014 yılında işletmeyi komple arı sütüne dönüştürme cesareti…
2015 yılında ise tam kapasite ile çalışma.
Ekip önemli…
2016 yılında da aynı ekibe katılacak yeni üyeler ile yolumuza devam etme kararlılığındayız.